Monarchia

Ph 40r: Book II ii, 7 - iii, 11

	si ex manifestis signis atque sa
	pientum auctoritatibus ius illius
	proprii gloriosi queratur [8] voluntas quidem
	dei per se invisibilis est et invisibilia
	dei per ea que facta sunt intellecta
	conspiciuntur occulto existente si
	gillo cera impressa de illo quamvis
	occulto tradit notitiam mani
	festam nec mirum si divina vo
	luntas per signa querenda et cum
	etiam humana ex^a volente non aliter
	quod per signa cernatur
	[iii][1] DIco igitur ad questionem quod romanus
	populus de iure non usurpando
	monarche officium quod imperium dicitur sibi
	super omnes adscivit [2] quod quidem primo sic
	probatur nobilissimo populo convenit
	omnibus aliis preferri romanus
	populus fuit nobilissimus ergo convenit
	ei aliis omnibus preferri [3] Assumpta
	ratione probatur nam cum honor sit premi
	um virtitis et omnis prelatio sit ho
	nor omnis prelatio virtutis est premium
	sed constat quod merito virtutis nobi
	litantur homines virtutis videlicet proprie
	vel maiorum [4] est enim nobilitas virtus
	et divitie antique iuxta philosophum in
	politicis et iuxta iuvenalem nobi
	litas cum sola est et unita virtus
	que due sententie ad duas nobilitates
	dantur propriam scilicet et maiorum erga nobili
	bus ratione cause premium prelationis conveniens
N	est [5] Et cum premia sint meĩes inservan
	dam iuxta illud evangelicum eandem
	mensura quam mensi fueritis rem
	tietur vobis maxime nobili maxime pre
	esse convenit [6] Sub assumpta vero te
	stimonia veterum persuadent Nam
N	divinus p’oeta noster virgilius per totam
	eneidem gloriosissimum regem Eneam

	patrem romani populi fuissem
	testatur in memoriam sempiternam
	Quod titus livius gestorum roma
	norum scriba egregius in prima
	parte sui voluminis que a capta
	troia sumit exordium contesta
	tur [7] Qui quidem auctissimus atque
	piissimusis pater quante nobilita
	tis vir non fuerit solum sua consi
	derata virtute sed progenitorum suorum
	atque uxorum utrorumque nobilitas
	habere ditavero iure in ipsum efluxit
	explicare nequirem sed summa
	sequar vestigia rerum [8] Quantum
	ergo ad propriam eius nobilitatem
	audiendus est poeta noster introdu
	cens in primo hilioneum orantem
	sic Rex erat eneas nobis quo
	iustior alter nec pietate fuit
	nec bello maior et armis [9] Au
	diendus est idem in sexto qui cum
	de miseno mortuo loqueretur
	qui fuerit hectoris minister in bel
	lo et post mortem hectoris Enee
	ministrum se dederat dicit ipsum
	miserium non inferiora sequutur
	comparationem faciens de henea
	ad hectorem quem pre omnibus omerus
	glorificat ut refert philosophus in hiis
	que de moribus fugiendis ad
	nicomatum [10] Quantum vero ad he
	reditariam que licet pars tripartiti orbis
	tam avis quam coniugibus nobilitas
	se invonitur Nam asia propinquioribus
	avis ut asaraco et aliis qui fri
	giam regnavetur asie regionem unde
	poeta noster in tertio postquam rex asie
	prianique evertere gentem inme
	ritam visum superis [11] Europa vero
	avo antiquissimo scilicet dardano