E 9v: Book I xiii, 1 - 6


[xiii][1] ADhuc ille qui potest esse bene et optime di
spositus ad regendum optime alios dispo
nere potest nam in omni actione principa
liter intenditur ab agente sive necessitate
nature sive voluntarie agat propriam simili
tudinem explicare [2] unde fit quod omne agens
in quantum huiusmodi delectatur quia cum
omne quod est appetat suum esse ac in agendo
agentes esse quodamodo amplietur sequitur
de necessitate delectatio quia delectatio rei
desiderate semper annexa est [3] nichil Igitur agit
nisi tale existens quale paties fieri debet propter
quod phylosophus in hiis que de simpliciter ente omne
inquit quod reducitur de potentia in actum
reducitur per tale existens actu [4] Et hinc
destrui potest error illorum qui bona loquendo
et mala operando credunt alios vita et
moribus informari Non advertentes quod
plus persuaserunt manus Iacob quam verba
licet ille falsum Illa vox persuaderent un
de phylosophus ad nichomachum de hiis enim inquit
que in passionibus et actionibus sermones mi
nus sunt credibiles hoperibus [5] Hinc etiam dice
batur de celo peccatori david quia tu enarr
as Iustitias meas quasi diceret frusta loqu
eris cum tu sis alius ab eo quod loqueris
Et quibus colligitur quod optime dispositum
esse oportet optime alios disponere volentem
[6] Sed monarcha solus est ille qui potest optime
esse dispositus ad regendum quod sic declaratur
una queque res eo facilius et perfectius ad habitum
et operationem disponitur quo minus in ea est
de contrarietate ad talem dispositionem unde
facilius et perfectius veniunt ad habitum