C 68v: Book II v, 5 - 15


propria comoda neglexisse videtur ut publica pro
salute humani generis procuraret Unde
recte illud scriptum est Romanum Imperium
de fonte nascitur pietatis [6] Sed quia de inten
cione omnium ex electione agentium nichil manifestum
est extra intendentem nisi per signa exterio
ra et sermones inquirendi sunt secundum subie
ctam materiam ut iam dictum est Satis in hoc
loco habebimus si de intencione populi romani
signa indubitabilia tam in collegiis quam in
singularibus personis ostendantur [7] de collegiis
quidem quibus hominibus ad rem publicam
quodammodo relegati esse videntur Suffi
cit illa sola Ciceronis auctoritas in secundis offi
ciis quamdiu inquit Imperium rei publice bene
ficiis tenebatur non iniuriis Bella aut
pro sociis aut de Imperio gerebantur exi
tus erant bellorum aut mites aut necessarii
Regum populorum et nationum portus
erat et refugium senatus nostri autem et
magistratus Imperatoresque in ea re maxi
me laudem capere studuerunt si provinci
as si socios equitate et fide deffendissent
Itaque illud patrocinium urbis terrarum potius quam
S Imperium poterat nominari hec Cicero [8] de
personis autem singularibus compendiose pro
grediar Nunquid non bonum comune intendisse dicen
di sunt qui sudore qui paupertate qui exilio
qui filiorum orbatione qui amissione mebro
rum qui denique animarum oblatione [.] bonum
publicum exaugere conati sunt [9] Non ne
S Cincinatus ille sanctum nobis reliquit exem
plum libere deponendi dignitatem in termino cum
assuptus ab aratro dictator factus est ut
livius refert et post victoriam post trium
phum sceptro Imperatorio restituto consu
libus sudaturus post boves ad stivam libere
reversus est [10] Quippe in eius laudem Cice
ro contra epicurrum in his que de fine
bonorum disiectans huius beneficii memor
S fuit itaque inquit Et maiores nostri ab ara
tro duxerunt cincinatum illum ut dictator
esset [11] Nonne Fabricius altum nobis
S dedit exemplum avaricie resistendi cum
pauper existens pro fide qua rei publice
tenebatur auri grande pondus oblatum
derisit ac derisum verba sibi convenien
cia fundens despexit et refutavit Huius
etiam memoriam confirmavit poeta noster
in vi cum caneret parvoque potentem fabri
cium [12] Nunquid non preferendi leges propriis
comodis memorabile nobis exemplar
S Camillus fuit qui secundum livium damnatus
exilio postquam patriam liberavit obsessam
spolia etiam romana Rome [.] restituit
universo populo reclamante ab urbe sancta
discessit nec ante reversus est quam sibi re
patriandi licentia de auctoritate senatus
alata est et hunc magnanimum poeta
comendat in sexto cum dicit referentem
signa camillum [13] Non ne filios an non
omnes alios postponendos patrie libertati
S Brutus ille primus p̣ṛịṃụṣ edocuit
quem livius dicit consulem existentem proprios
filios cum hostibus cumspirantes morti de
disse Cuius gloria renovatur in vo poete
nostri de ipso canentis Natosque pater nova
bella moventes ad penam pulcra pro liber
tate clamavit [14] Quid non audiendum pro
S patria nobis mutius persuasit cum incautum
personam invasit cum deinde manum certan
tem non alto vultu quam si hostem cruciare
videret sua adhuc cremari aspiciebat quod
etiam livius ammiratur testificando
[15] Accedunt nunc ille sacratissime victime
S deciorum qui pro salute publica devotas
animas posuerunt ut livius non quantum est dignum
sed quantum potest glorificando renarrat Accidit
et illud inenarabile sacrificium severissimi
libertatis auctoris Marchi catonis quorum