| quam verba licet ille falçum ille verum persuaderent |
| unde philosophus ad nicomatum de că inquid que in pa |
| ssionibus et actionibus sermones minus sunt redibiles |
| operibus [5] hinc etiam dicebatur de celo peccatorum |
| david quia tu enarras iustitias meas quasi dicat |
| frustra loqueris cum tu sis alius ab eo quod |
| loqueris Ex quibus colligitur quod optime dispositum |
| esse oportet alios disponere volentem [6] Sed monarcha |
| solus est ille qui potest optime esse dispositus ad |
| regendum quod sic declaratur unaqueque res eo |
| facilius et perfectius ad habitum et operationem di |
| sponitur quo minus in ea est de contrarietate |
| ad talem dispositionem unde facilius et perfectius |
| veniunt ad habitum phylosophice veritatis |
| qui nichil unquam audierunt per tempora et falçis |
| oppinionibus imbuti sunt propter quod bene Galienus |
| inquid tales duplici tempore indigere ad scientiam |
| acquirendam [7] Cum ergo monarcha nullam |
| cupiditatis Actionem habere possit vel saltem |
| minimam inter morales ut superius est |
| obstensum quod ceteris principibus non con |
| tingnit et cupiditas ipsa sola est corrup |
| tiva iustitie et iuditii prepeditiva consequens |
| est quod ipsa vel omnino vel maxime bene dispositus |
| ad regendum esse potest quia inter ceteros iudi |
| tium et Iustitiam habere potest que duo |
| principalixime legis latori etiam legis exe |
| cutori conveniunt testante rege illo sancti |
| ssimo cum conventia regni et filio regis |
| postulabat a deo deus inquiebat iuditium |
| tuum regi da et Iustitiam tu tuam filio |
| regis [8] bene igitur dictum est cum dicitur |
| in subassumpta quod monarcha solus optime |
| alios disponere potest ex quo sequitur quod |
| ad optimam mundi dispositionem monarcha |
| sit necessarius |
| [xiv][1] ET quod potest fieri per unum melius est per |
| unum fieri quam per plura quod sicut |
| declaratur sicut unum per quod aliquid fieri |
| potest A et sint plura per que similiter |
| illud fieri potest A et B Si ergo illud idem |
| quod fit per A et B potest fieri per A tantum |
| frustra ibi assummitur B quia ex ipsius |
| assuptione nil sequitur cum prius illud |
| idem fiebat per A solum [2] Et cum omnis |
| talis assumptio sint otiosa sive super |
| flua et omne superfluum deo et nature dis |
| plicet Et quod deo et nature displicet sit malum |
| Et hoc manifestum est de se sequitur |
| non solum melius esse fieri per unum |
| quam fieri per plura Sed quod fieri per unum |
| |